მთავარი » 2017 » თებერვალი » 13 » კონსპექტი ბიზნესის ადმინისტრირების საფუძვლებისათვის - XIX თავი (თემურ შენგელიას სახელმძღვანელოს მიხედვით)
6:43 PM
კონსპექტი ბიზნესის ადმინისტრირების საფუძვლებისათვის - XIX თავი (თემურ შენგელიას სახელმძღვანელოს მიხედვით)

თავი XIX

საგადასახადო სისტემის როლი ბიზნესში

  1. საგადასახადო სისტემა არის გადასახადების გადახდის პრინციპების, ფორმებისა და მეთოდების, საგადასახადო  ორგანოების, საგადასახადო კონტროლის და საგადასახადო კანონმდებლობის დარღვევისათვის პასუხისმგებლობის სახეების ერთობლიობა.
  2. საქართველოს საგადასახადო სისტემა ხასიათდება ისეთი ძირითადი პრინციპებით, როგორიცაა:
  • სავალდებულობის - გადასახადი არის მეწარმის ვალი ქვეყნის წინაშე და ის უნდა დაექვემდებაროს აუცილებელ გადახდას ბიუჯეტში;
  • იერარქიულობის - ვლინდება სახელმწიფო საგადასახადო სისტემის ერთიან ცენტრალიზებულ მართვაში;
  • ურთიერთვალდებულებების - ამ პრინციპის არსი მდგომარეობს იმაში, რომ ადამიანები გადასახადებს იხდიან იმისათვის, რომ ორმხრივი ვალდებულებითი ურთიერთობები დაამყარონ სახელმწიფოსთან;
  • სარგებლიანობის - სარგებლიანობითი დაბეგვრის პრინციპი მჟღავნდება იმაში, რომ საზოგადოების სოციალური დიფერენციაცია იქვევს მის ხელთ არსებული მატერიალური სიკეთეების არათანაბარ მოხმარებას;
  • გადასახადების მრავალფეროვნების - ეს პრინციპი გულისხმობს იმას, რომ სახელმწიფოს საგადასახადო სისტემა უნდა ეფუძნებოდეს დიფერენცირებულ დაბეგვრას;
  • ადგილობრივი გადასახადების გაფართოვების - ეს პრინციპი ვლინდება იმაში, რომ ადგილობრივი თვითმმართველობის წარმომადგენლობით ორგანოებს შეუძლიათ შემოიღონ საგადასახადო კოდექსით განსაზღვრული გადასახადები, მაგრამ მათ არა აქვთ უფლება შემოიღონ ის გადასახადები, რომელიც არ არის გათვალისწინებული კანონმდებლობით.
  1. გადასახადების ძირითადი ფუნქციები:
  • ბიუჯეტში შემოსავლების მობილიზების (ფისკალური ფუნქცია) - აისახება იმაში, რომ საგადასახადო სისტემის და საგადასახადო ადმინისტრირების ნორმალური ფუნქციონირება, უზრუნველყოფს გადასახადების მობილიზებას ბიუჯეტის საშემოსავლო საწილში და მათ შემდგომ გადანაწილებას;
  • სოციალური სიკეთეების გადანაწილების - ვლინდება იმაში, რომ ქვეყანაში დიფერენცირებული გადასახადები, უზრუნველყოფენ მაღალშემოსავლიანი ფიზიკური და იურიდიული პირების საგადასახადო დაბეგვრის მეშვეობით, ეროვნული შემოსავლის დაბალ შემოსავლიან სოციალურ ფენებში გადანაწილებას;
  • ეკონომიკური განვითარების რეგულირების - აისახება საგადასახადო განაკვეთების ზრდის ან შემცირების ხარჯზე სახელმწიფოს ეკონომიკური ზრდის რეგულირებაში. გადასახადებით ეკონომიკური ზრდის რეგულირებაში გამოიყენება შემდეგი პოლიტიკის სახეები:
  1. ლიბერალური - იწვევს ეკონომიკური აქტივობის ზრდას, ბიზნესის გაფართოებას, ინვესტიციურ აქტივობას, რაც აჩქარებს ეკონომიკური ზრდის ტემპებს;
  2. მკაცრი - გულისხმობს მაღალ საგადასახადო განაკვეთებს და მინიმალურ შეღავათებს ამ დარგში. რის გამოც ეკონომიკური აქტივობა ეცემა და შესაბამისად მცირდება წარმოების მოცულობა, რაც უარყოფითად მოქმედებს ბაზარზე.
  1. გადასახადების კლასიფიკაცია:
  1. შემოსავლების მიხედვით:
  • პირდაპირი - განისაზღვრება შემოსავლის სიდიდის და ქონების მოცულობის პროპორციულად;
  • არაპირდაპირი - ჩაირთვება პროდუქციის ფასში, რომელსაც იხდის მომხმარებელი.
  1. ბიუჯეტის დონეების მიხედვით:
  • ფედერალური;
  • რეგიონალური;
  • ადგილობრივი.
  1. დაქვემდებარების და ნებაყოფლობის მიხედვით:
  • სახელმწიფო;
  • ადგილობრივი;
  • საზოგადოებრივი;
  • საფირმო.
  1. საგადასახადო განაკვეთის ცვლილების მიხედვით:
  • პროპორციული;
  • პროგრესული;
  • ფიქსირებული.
  1. გამოყენების კრიტერიუმების მიხედვით:
  • საერთო;
  • სპეციალური (მიზნობრივი).
  1. ეკონომიკური დანიშნულების მიხედვით:
  • გადასახადები, რომლებიც განეკუთვნებიან წარმოების და მიმოქცევის დანახარჯებს;
  • გადასახადები, რომლებიც ჩართულია პროდუქციის (სამუშაოს, მომსახურების) გასაყიდ ფასში;
  • გადასახადები, რომლებიც განეკუთვნებიან ფინანსურ შედეგს (მოგების დაბეგვრამდე);
  • გადასახადები მოგებიდან, რომლებიც ეხება გადასახადების გადამხდელს.
  1. გადასახადების სახეები საქართველოში:
  1. საერთო-სახელმწიფოებრივი;
  • საშემოსავლო - იბეგრება რეზიდენტი და არარეზიდენტი ფიზიკური პირი.
  • იბეგრება:
  • საავტორო უფლებების, პროგრამული უზრუნველყოფის, პატენტის, მოდელის სავაჭრო ნიშნის ან სხვა ინტელექტუალური საკუთრების გამოყენებით მიღებული შემოსავალი;
  • ნოუ-ჰაუს გამოყენებისათვის მიღებული შემოსავალი;
  • საქართველოში არსებული ეკონომიკური მიზნით უძრავი ქონების გამოყენებით მიღებული შემოსავალი;
  • ქონების რეალიზაციით მიღებული ნამეტი...
  • არ იბეგრება:
  • მიღებული გრანტი, სახელმწიფო პრემია, სახელმწიფო კომპენსაცია, აკადემიური სტიპენდია, არასახელმწიფო საპენსიო სქემით მიღებული პენსია;
  • ადგილობრივ ან მუნიციპალურ ბიუჯეტში გათვალისწინებული ასიგნებებით გამოყოფილი დახმარებები;
  • ოლიმპიურ, მსოფლიო ან ევროპის ჩემპიონატებში გამარჯვებისათვის მღებული ფულადი ჯილდოები;
  • I და II რიგის მემკვიდრეების ჩუქების ან მემკვიდრეობით მიღებული ქონების ღირებულება;
  • იმ მეწარმეების შემოსავალი, რომლებიც ეწევიან შრომის  შემდეგი სახეობის საქმიანობას:
  • სასოფლო სამეურნეო წარმება;
  • ხალიჩების წარმოება;
  • მუსიკალური ინსტრუმენტების წარმოება;
  • ავტომობილების ტექნიკური მომსახურება;
  • თეთრეულისა და სხვა ნაწარმის  რეცხვა, დამუშავება და სხვა.
  • არ იბეგრება იმ ფიზიკურ პირთა დასაბეგრი თანხა, რომელთა შემოსავალი არ აღემატება 3000 ლარს, აქ შედის:
  • მეორე მსოფლიო ომის და საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობისათვის ბრძოლების მონაწილენი;
  • ბავშვობისან შეზღუდული უნარის მქონე პირები;
  • „ქართლის დედის“ საპატიო წოდების მატარებელნი;
  • მარტოხელა დედები;
  • პირი, რომელმაც იშვილა ბავშვი;
  • I და II ჯგუფის ინვალიდები თუ წლის განმავლობაში მათი შემოსავალი არ აღემატება 1500 ლარს და სხვა.
  • მოგების გადასახადი:
  • შემოსავლიდან გამოიქვითება:
  • კრედიტისათვის გადახდილი პროცენტი;
  • რეალიზებულ საქონელთან (მომსახურებასთან) დაკავშირებული საეჭვო ვალები;
  • სადაზღვევო საქმიანობისას სარეზერვო ფონდში გადახდილი თანხები;
  • ძირითადი საშუალების საამორტიზაციო ანარიცხები;
  • არამატერიალური აქტივების ხარჯები და სხვა.
  • არ იბეგრება:
  • საპატრიარქოს რელიგიური საქმიანობით მიღებული მოგება;
  • საქველმოქმედო ორგანიზაციების მოგება;
  • ინვალიდებისა და მათირეაბილიტაციის ტექნიკურ საშუალებათა წარმოებით მიღებული მოგება;
  • საქართველოს ეროვნული ბანკის მოგება;
  • საერთაშორისო ორგანიზაციების მოგება.
  • დამატებითი ღირებულების გადასახადი (დღგ) - წარმოადგენს საქონლის (მომსახურების) წარმოებისა და განაწილების ყველა ეტაპზე დამატებულ ღირებულების გარკვეული ნაწილის ბიუჯეტში ამოღების ფორმას.
  • დადებითი მხარეებია:
  • ის ასტიმულირებს გადამხდელებს, რომ მათ არ დაამახინჯონ ფასები, შეზღუდონ ფასწარმომქმნელი დანახარჯები;
  • დღგ-ს გადახდის შედეგად სახელმწიფო ღებულობს ზუსტ მონაცემებს კაპიტალის მოძრაობის შესახებ და მას ეძლევა შესაძლებლობა, არეგულიროს მაკროეკონომიკური პარამეტრები;
  • დღგ არის წინასწარი გადასახადი, რადგანაც მისი ბიუჯეტში დარიცხვა ხდება პროდუქციის რეალიზაციამდე.
  • ნაკლოვანებები:
  • როგორც ირიბი გადასახადი, ის შედის საქონლისა და მომსახურების ფასში და ერთნაირად აწვება მეწარმეთა ყველა ფენას, რითაც ირღვევა სოციალური სამართლიანობა;
  • მაღალი ფასებისა და დაბალი შემოსავლების პირობებში ერთობლივი მოთხოვნა მცირდება, რაც არღვევს მაკროეკონომიკურ წონასწორობას;
  • სხვა გადასახადებისაგან განსხვავებით რთული და შრომატევადია მისი გაანგარიშება.
  • დასაბეგრი ოპერაციებია:
  • დღგ-ით შეძენილი საქონლის (მომსახურების) გამოყენება არაეკონომიკური საქმიანობისათვის, თუ ამ საქონლის (მომსახურების) გადამხდელმა მიიღო დღგ-ს ჩათვლა;
  • საქონლის ექსპორტი;
  • გადამხდელის მიერ საქონლის (მომსახურების) მიწოდება თანამშრომლებისათვის კომპენსაციით ან მის გარეშე;
  • დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის გაუქმების შემთხვევაში საქონლის ნაშთი, რომელზეც გადამხდელს მიღებული ან მისაღები აქვს ჩათვლა, განიხილება, როგორც დღგ-ის დასაბეგრი მიწოდება.
  • დღგ-სგან თავისუფლდება:
  • ეროვნული ან უცხოური ვალუტის და ფასიანი ქაღალდების მიწოდება და იმპორტი;
  • საქართველოს ეროვნული ბანკის გადასაცემი ოქროს იმპორტი;
  • საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს აქციზური მარკის მიწოდება და იმპორტი;
  • სახელმწიფო ქონების მიწოდება პრივატიზაციის პროგრამის მიხედვით;
  • საპატრიარქოს მომსახურება რელიგიური მიზნით;
  • სახელმწიფოს რეგულირებადი ფასების ტრანსპორტით მომსახურება;
  • ლატარეით, კაზინოებით, აზარტული და სხვა მომგებიანი თამაშების მომსახურება და სხვა;
  • აქციზი - ირიბი გადასახადი, რომლის ამოღება ხდება ზოგიერთი დასახელების საქონლისა და მომსახურების გაყიდვისას.
  • მისი ფორმებია:
  • ადვალური - აქციზური განაკვეთის საქონლის ფასის შესაბამისის დადგენა;
  • ფიზიკურ ერთეულზე (ლიტრი, კოლოფი) ფიქსირებული განაკვეთის დადგენა.
  • აქციზურ გადასახადს არ ექვემდებარება:
  • ფიზიკური პირის მიერ საკუთარი მოხმარებისათვის წარმოებული ალკოჰოლური სასმელები;
  • ფიზიკური პირის მიერ 2 ლიტრი ალკოჰოლური სასმელისა და 200 ღერი სიგარეტის იმპორტი;
  • შემომსვლელი ავტოსატრანსპორტო საშუალების ავზში არსებული საწვავი;
  • ნავთობპროდუქტების იმპორტი „ნავთობისა და გაზის შესახებ“ საქართველოს კანონიშ შესაბამისად;
  • აქციზური საქონლის ტრანზიტი.
  1. ადგილობრივი;
  • ქონების გადასახადი - დაბეგვრის ობიექტი არის საქართველოს საწარმოების ძირიტადი კაპიტალი, დაუმონტაჟებელი მოწყობილობა, დაუმთავრებელი მშენებლობა, არამატერიალური აქტივები და სხვა;
  • სათამაშო ბიზნესის გადასახადი.
  1. დაბეგვრის ბრუნვა არის საანგარიშო პერიოდში განხორციელებული დასაბეგრი ოპერაციების თანხის ჯამი.
  2. აქციზური მარკა არის აქციზის გადახდის კონტროლის მექანიზმის უმნიშვნელოვანესი კომპონენტი;
  3. თავისუფალი ეკონომიკური ზონა არის საქართველოს ეკონომიკური სისტემის მსოფლიოს ეკონომიკაში ინტეგრაციის ერთ-ერთი საშუალება.
  1. ის იქმნება:
  • საზღვარგარეთის კაპიტალის მოზიდვის პირობების შესაქმნელად;
  • ახალი, ინოვაციური ტექნოლოგიების ათვისება-დანერგვისათვის;
  • კვალიფიცირებული პერსონალის მოსაზიდად;
  • საექსპორტო ორიენტაციის დარგების განვითარებისათვის.
  1. მისი მონაწილეები (რეზიდენტები) არიან:
  • საზღვარგარეთის ინვესტიციებით შექმნილი საწარმოები;
  • ერთობლივი საწარმოები;
  • უცხოური კომპანიის შვილობილი კომპანიები.
  1. მისი ჯგუფებია:
  • საერთო დანიშნულების ზონა;
  • სპეციალური დანიშნულების ზონა.
ნანახია: 1479 | დაამატა: tskhvedadze2014 | ტეგები: თავი XIX, ბიზნესის ადმინისტრირების საფუძვლები, საგადასახადო სისტემის როლი ბიზნესში, თემურ შენგელია, კონსპექტი | რეიტინგი: 0.0/0
სულ კომენტარები: 0
avatar
მოგესალმები, სტუმარი!
შაბათი, 12.21.2024