მე კარგად, ვიცნობი ბათუს რადგან მთელი ბავშვობა მასთან ერთად მქონდა გატარებული. ბავშვობაში კამათი თითქმის არასდროს მოგვსვლი, ხან მე ვთმობდი, ხან ის. მოკლედ რომ ვთქვა სამაგალითო მეგობრობა გვქონდა მე და მას. მას ძალიან ბევრი დადებითი თვისება ქონდა. ამიტომ პირველი იგი გამახსენდა როცა რთული დავალება მივიღე ადამიანისაგან, რომელიც სიცოცხლეს მერჩივნა. ჩემი იმედი არც გაცრუებულა, მეგობარმა დახმარების ხელი გამომიწოდა, მე კი რა ვქენი, ყველაზე დიდი ტკივილი  მივაყეენე მას, რაც შეიძლებოდა რომ რაიმე სულიერ არსებას მიეყენებინა დედამიწის ზურგზე. მან კი ეს მაპატია. მე ვიცოდი მისი კეთილი გულის შესახებ, მაგრამ ამან ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა, ამას  თუ იზამდა , ნამდვიალად არ მეგონა.. როცა დავფიქრდი განსაკუთრებით მისი სტუმარ-მასპინძლობის წესმა გამაოცა, როცა გამახსენდება  მისი სიტყვები ,,ნუ დამზრახავ საკმარისად თუ რომ ვერა გემსახურე’’  მაშინ ხოლმე ყოველივე იცვლება ჩემს გარშემო.  მე არ მეგულება სხვა არსება ამ ქვეყნად რომელიც ასეთ ჰუმა ... კითხვის გაგრძელება »