„თავსაფრიანი დედაკაცი“
(ტექსტის ანალიზი)
„თავსაფრიანი დედაკაცი“ არის ნიკო ლორთქიფანიძის ნოველა. იგი განეკუთვნება მოდერნისტულ ჟანრს. ტექსტს ახასიათებს თავისებურებები სტილისტური თვალსაზრისით. მასში გადმოცემულია ქართველი ქალის ცხოვრების ამსახველი სიუჟეტი. იმ ქალისა, რომელმაც იმაზე უკეთ აღზარდა შვილები ვიდრე შეეძლო.
თავსაფრიანი დედაკაცი ნაადრევად დაქვრივდა. რის გამოც სრულიად მარტოს უწევდა ოჯახის რჩენა. მას შესთავაზეს კვლავ დაქორწინება, მაგრამ ქალმა უარი განაცხადა, რადგანაც კვლავ გათხოვება შვილების ღალატად მიიჩნია. თავსაფრიანი დედაკაცი სახალხოდ ცრემლების ღვრას ყოველთვის ერიდებოდა. ამიტომ, როდესაც დრო მისცემდა ამის საშუალებას, მხოლოდ მაშინ დანმარტოვდებოდა და დაღუპულ ქმარს იგლოვდა. ტექსტში აგრეთვე აღნიშნულია, რომ ყოველი მისი სასიკეთო ქმედება საკუთარ შესაძლებლობეს ბევრად აღემატებოდა. ამან განაპირობა ის, რომ შვილებმა წარმატებებს მიაღწიეს. ერთი ვაჟი მოანგარიშე იყო კოოპერატივში
...
კითხვის გაგრძელება »